هنوزم فانوس این دهکده ام حرمت نفت و طلا تو خونمه تو رو با تموم حرفا دوست دارم اسمتون هنوز سر زبونمه واسه کاشی کاریات دلواپسم واسه حوضای عمیق نقاشی واسه آینه کاری و طاقای نور واسه گنجشککای اشی مشی اگه من مثل درختا ایستادم ریشه هام تو دستای تو محکمه رگام از تو خون می گیره شب و روز منو با اسم تو می شناسن همه مال من باش و نذار ستاره ها مثه فانوسای مرده بد بشن وقتی سرما می زنه زمستونا از سر نعش درختا رد بشن مال من باش و نذار... هنوزم ساقه ی لاله های تو تازه از اشکای پنهون منه مشتی از خاکتو بردار و ببین تو رگاش نفت تو و خون منه مال من باش و نذار ستاره ها مثه فانوسای مرده بد بشن وقتی سرما می زنه زمستونا از سر نعش درختا رد بشن مال من باش و نذار...